தகடூரின் அற்புத நெல்லிக்கனி

அதியமான் தகடூரை ஆண்ட குறுநில மன்னர். கடையெழு வள்ளல்களில் ஒருவர். இவர் தமிழ்ப் புலவர் ஒளவையாரோடு நெருங்கிய நட்பு கொண்டிருந்தார்.

தகடூரின் அருகே ஓர் உயரமான மலைத்தொடர் அமைந்திருந்தது. இந்த மலைகளுக்கு "குதிரைமலை" என்று பெயர். அதியமான் தனது ஒய்வு நாட்களில் வேட்டையாடுவதற்கு இந்த மலைக்குச் செல்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். ஒருமுறை வேட்டையாடச் சென்றபோது, அங்கேயே இருந்த வேடர்கள் அதியமானிடம ஒரு நெல்லி மரத்தைப் பற்றிக் கூறினர். அந்த மரம் பாறைகளுக்கிடையில், மிகச் செங்குத்தான இடத்தில் இருந்தது. அந்த மரத்தில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரே ஒரு நெல்லிக்கனிதான் தோன்றும். ஆனால் அதற்கு ஓர் அற்புதமான தன்மை உண்டு: அந்தக் கனி, உண்டவர்களின் ஆயுளை நீட்டிக்கும் வல்லமை கொண்டது!

அதியமான், அந்த அரிய நெல்லிக்கனியை அடைய வேண்டுமென்று நினைத்தார். வேடர்களிடம் ஆலோசனை செய்தார்.

“அரசே! மரம் செங்குத்தான பாறையின் நடுவே உள்ளது. அங்கே நச்சு வண்டுகளும் இருக்கின்றன. மிகக் கவனமாகவும் நுட்பமாகவும் வேலை செய்ய வேண்டும்,” என்றார்கள் வேடர்கள்.

அதியமான் அவர்களிடம் கூறினார்:

“எந்தச் சிரமமும் இருந்தாலும் சரி, நமக்கு இந்த அரிய கனியைப் பெற வேண்டும். அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் செய்யுங்கள்!”

வேடர்கள் களத்தில் இறங்கினர். முதலில், மூலிகைகளைப் பயன்படுத்தி நச்சு வண்டுகளை துரத்தினர். அதன் பின், மூங்கில் கம்புகளைக் கொண்டு ஒரு சாரணம் கட்டினர், இதன் மூலம் மரத்தின் உச்சி வரை ஏறுவது சுலபமானது.

பல நாட்கள் கடினப்பட்டு, மரத்திற்குச் செல்ல சாரணத்தைக் கட்டினர். இறுதியில், அதியமானும் வேடர்களும் சேர்ந்து முயன்று, அந்த அரிய நெல்லிக்கனியைப் பெற்றனர்.

அதியமான் நெல்லிக்கனியுடன் அரண்மனைக்கு திரும்பி வந்த போது, அங்கே சிறந்த புலவரான ஒளவையார் அவரைச் சந்திக்கக் காத்திருந்தார்.

ஒளவையாரை பார்த்த அதியமான்

“ஒளவையார் எல்லா வயதினருக்கும் நல்ல அறிவுரைகளைக் கூறி, மக்களிடையே நீதி முறைகளையும், அறத்தையும் பரப்பி வருகிறார். இவர் நீண்ட நாள் உயிர் வாழ வேண்டும். எனவே, இவருக்கு இந்த நெல்லிக்கனியை அளித்து, இன்னும் பல வருடங்கள் உயிரோடு வாழச்செய்ய வேண்டும்.” என எண்ணினார்.

அதியமான் அந்தக் கனியை ஒளவையாரிடம் கொடுத்து விட்டு சொன்னார்:

“ஒளவையே! இந்த அரிய கனியை உங்களுக்கு அளிக்க விரும்புகிறேன். தயவு செய்து இதை ஏற்று உண்ணுங்கள்.”

ஒளவையார் மகிழ்ச்சியுடன் அந்தக் கனியை ஏற்று உண்டார். அதன் அற்புத சுவையையும், அது எவ்வாறு கொண்டு வரப்பட்டது என்பதையும் அறிந்து வியந்தார்.

“அதியா! இந்த அரிய கனியை நீ உண்டு உடல் நலத்துடம் இருந்திருக்கலாம். அது இந்நாட்டிற்கு பெரும் பயனாக இருக்கும். ஆனால் அதை என்னைப் போன்ற சாமானியவளுக்கு அளித்து விட்டாய். உன் இதயத்தின் கனிவும் மனிதநேயமும் இந்தக் கனியை விட உயர்ந்தது,” என்றார் ஒளவையார்.

அதியமான் கூறினார்.

“ஒளவையே, நான் ஒரு நாட்டின் காவலாளி மட்டுமே. நீங்கள் உலகத்தின் அறிவுத் தாய். நீங்கள் நீண்டநாள் வாழ்வது இந்த உலகிற்குப் பெரும் நன்மையாக இருக்கும்.”

அதியமானின் இந்தச் செயலை போற்றி ஒளவையார் ஒரு பாடல் எழுதினார். இன்றளவும் அதியமானின் இந்தச் செயல் தமிழர்களால் போற்றப்படுகிறது. நெல்லிக்கனியின் தன்மையை மீறி இச்செயல் நூற்றாண்டுகளைக் கடந்தும் இன்றும் நிலைத்து நிற்கிறது.

கதையின் நீதி

இந்தக் கதையின் மூலம், குழந்தைகளுக்கு தன்னலமில்லாமல் பிறருக்காக வாழும் தியாக உணர்வையும், உயர்ந்த உள்ளத்தை மதிக்கும் பழக்கத்தையும் கற்றுக் கொள்ளலாம்.